روزمره ....

یادداشت اول :                                                                                                                                                                  چهارشنبه تهران ماموریت بودم . سعی کردم توی جلسه توجه ناظر رو جلب کنم . آدم به درد بخوریه .الان نزدیک ۳۰ ساله داره توی زمینه نرم افزار کار می کنه . آدم با سوادیه .

یادداشت دوم :                                                                                                                                                                 داداشم با خانمش از اهواز اومده هوراااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا.

یادداشت سوم :                                                                                                                                                              گاهی ما آدم ها حواسمون نیست که طرف مقابل تو رو نمی شنا سه و از روی رفتارهات در مورد تو قضاوت می کنه .  وقتی فکرش رو می کنم می بینم حق داره کارم خیلی بچه گانه بود . اما به خدا قصد آزار نداشتم فقط دلم می خواست شیطنت کنم . همین .    

توازن

یاداشت اول : از دست دادن گاهی نتیجه تلاش بیش از حد برای نگه داشتن است. چطور نگه داریم بدون ترس از دست دادن؟  یادداشت دوم:                                                                                                                                                                     به توازن فکر می کنم و به کفه های نامتعادلی که در برابر هم می لغزند. به حرکت فکر می کنم و به زوال و به بلورهایی که در لحظه تکامل خود متلاشی می شوند. به دیدن فکر می کنم و به شفافیت و به لکه های روی شیشه که خود را به هر واقعیتی زیبا در ورای خود پیوند  می زنند. به دیوارها فکر می کنم و به توهم و دوباره به همان دیوارها که چین می خورند. بودای من از خیابان خسته گان می گذرد.  پنجره ها بسته اند و درختان کاغذی سجده کرده اند. بودای من گاهی به شکل ابر است سخاوتمند و کریم.  بودای من گاهی به شکل رود است جاری و  بودای من گاهی به شکل سنگ است محکم و  بودای من غرق  تفکر است و حقیقت زنبوریست که آرامش او را  به هم می زند. یادداشت سوم : حالا که آسمان بوی باران می دهد و دست هایم تشنه ی باریدن، تو نیستی، ‌ نیستی ، تا امروز را بر شانه هایت گریه کنم . چقدر بی حرف بودم تا ، تو بودی ، چقدر بی بهانه. دستِ من نیست ، باران که می بارد ، دلم تنگ می شود ، تنگِ تنگ ...

شیطنت

از این که دیشب باعث ناراحتیش شدم کلی ناراحت شدم  الهی بمیرم بچه سرش درد گرفته بود.   گاهی نمی تونم شیطنتم رو کنترل کنم . 

 هنوز برگ نرفته

درخت لاغر شد!

دل گیاه چه زود تنگ می شود!!!

دوستی

..... مدعیان رفاقت بسیارند. تا پای آزمایش در میان نباشد هر کسی از راه رسیده و نرسیده، مدعی عشق است. رفاقت را باید با صداقت آزمود و صداقت را می شود از ته نگاه‌های یک انسان فهمید. چشمها همه چیز را لو می دهند حتی عشقی را که در دلت پنهان کرده ای. دوستی یک معامله نیست و این همان حقیقتی است که از یاد‌ها رفته است کسانی که از دوستی به سود و زیان  آن می اندیشند سودی از دوستی نخواهند برد. دوست داشتن از عاشق بودن هم سخت‌تر است. دوستدار تو به سعادت تو می اندیشد حال آنکه عاشق تو به داشتن تو ...

دوستی بالاتر از عشق است

 سعی کن تا کسی را در دوستی نیازموده ای عاشقش نشوی. ملاک دوستی به رنگ و قد و وزن و قیافه و ناز و ... نیست، معیار دوستی صداقتی است که دوستت در صندوقچه دلش ذخیره کرده است. آنچه باز هم از دوستی و عشق بالا‌تر است آزادی است.    این آزادی است که پیش از دوستی ارزش دارد. نباید با دوست داشتن کسی او را از آزاد بودن و آزاد انتخاب کردن محروم کرد.

دوستی تملک تو بر کسی یا چیزی نیست

 دوستی مثل بوییدن یک سیب است بدون آنکه به آن گازی بزنی. و عشق گاز زدن سیب است یعنی که بخواهی آنرا مال خودت کنی.

تقدیر

تقدیر  کلمه ای که گاهی ما آدم ها برای فرار از اون کمک می گیریم . فرار ار هر چیزی جتی گاهی فرار از خودمون .

قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود                                   ور نه هیچ از دل بی رحم تو تقصیر نبود

من دیوانه چو زلف تو رها می کردم                                           هیچ لایق ترم از حلقه زنجیر نبود        

انتظار

انتظار دیدن تو کوله باری سنگین است که به دوش می کشم ...

انتظار شیرینی است ...

دردیست که دوستش دارم !!!

غمی است که رنجم می دهد ...

غمت را هم دوست دارم !!!

پیغام

خدایا امروز پیغامت رو گرفتم . منو ببخش . من خیلی بنده احمقی هستم . خدایا به خاطر هر آنچه که به من دادی و ندادی ازت ممنونم .

خدایا

  خدایا تو من رو از خودم هم بهتر می شناسی . بدون تو هیچی نیستم   .             تنهام نذار

فاصله

من به پروانه شدن نمی رسم .
حرمت فاصله مون رو کم نکن ........

ترس

ترس ............

گاهی مانع می شه .

آی آدم ها

آی آدم‌ها که بر ساحل نشسته شاد و خندانید!

یک نفر در آب دارد می‌سپارد جان.

یک نفر دارد که دست و پای دائم می‌زند

روی این دریای تند و تیره و سنگین که می‌دانید. آن زمان که مست هستید از خیال دست یابیدن به دشمن، آن‌زمان که پیش خود بیهوده پندارید که گرفتستید دست ناتوانی را، تا توانایی بهتر را پدید آرید.

آن زمان که تنگ می‌بندید، بر کمرهاتان کمربند

در چه هنگامی بگویم من؟

یک نفر در آب دارد می‌کند بیهوده جان قربان!

آی آدم‌ها که بر ساحل بساط دلگشا دارید!

نان به سفره، جامه‌تان بر تن،

یک نفر در آب می‌خواند شما را.

موج سنگین را به دست خسته می‌کوبد

باز می‌دارد دهان با چشم از وحشت دریده

سایه‌هاتان را ز راه دور دیده

آب را بلعیده در گود کبودو هر زمان بی‌تابی‌اش افزون

می‌‌کند زین آب بیرون،

گاه سر، گاه پا.

آی آدم‌‌ها !

او ز راه دور این کهنه جهان را باز می‌پاید،

می‌زند فریاد و امید کمک دارد:

آی آدم‌ها که روی ساحل آرام در کار تماشایید!

موج می‌کوبد به روی ساحل خاموش

پخش می‌گردد چنان مستی به جای افتاده .

بس مدهوش،

می‌رود نعره زنان. وین بانگ باز از دور می‌آید:

ــــ آی آدم‌ها ! . . .

و صدای باد هر دم دل گزاتر،

در صدای باد بانگ او رهاتر

از میان آب‌های دور و نزدیک

باز در گوش این نداها:

ــــ آی آدم‌ها . . .

انتظار

صدای سوت کتری

و انتظار من

تا چای ام دم بکشد !

آه ای غریبه بیچاره

یادداشت اول :

باور کن روزهایم با هم فرق دارند؛ هر روز با دُزهای متفاوتی از دلتنگی. یک روزهایی هست که دلتنگی حتی جایی کنارم پیدا نمی‌کند برای نشستن... از همان پشت کرکره‌های بسته پنجره روبرو هی سَرَک می‌کشد، من اخم می‌کنم و سرم را روی کاغذها فرو می‌برم... اما یک ‌روزهایی هم می‌شود که از صبح خیلی زود یک نفر آن را  با دُز بالا در رگ‌هایم تزریق می‌‌کند و خیلی باید بگذرد تا اثرش از بین برود. آنوقت‌هاست که هی مرزها را گم می‌کنم... پرسه می‌زنم در حال و هوایی غریب و تن می‌سپارم به هر هرزه بادی که می‌وزد به خیال نسیم و از یاد می‌برم من را...هوشیارتر که می‌شوم، راهْ گم‌ کرده‌ام، آن‌سوی مرزها... آرام بازمی‌گردم و می‌گویم بار آخر بود...

یادداشت دوم:

« - آه ای غریبه بیچاره!

وقتی از گرسنگی به گریه می‌افتی، چه می‌کنی؟

- از آسمان و از پف ابرها

برای خود نیمرو درست می‌کنم، آقا!

- آه ای غریبه بیچاره!

وقتی سوز و سرما از تپه‌ها می‌آید چه می‌پوشی؟

با آرزوهای رنگین، با نرگس و نسرین

برای خود لباس گرم می‌دوزم، آقا!

- آه ای غریبه بیچاره!

وقتی دوستت بار سفر می‌بندد چه می‌کنی؟

- آه، تنها آن‌وقت احساس می‌کنم که بیچاره‌ام، آقا!»

از کتاب آقای بی‌کلاه و آقای باکلاه

روزانه

یادداشت اول :                                                                                                                                             امروز حالم خوبه  . توی این دو روزی که توی خونه بودم فهمیدم که چه دوستای با معـرفتی دارم  و چـه داداش بی معرفتی . هنوز هم توی دنیا دوستای خوب و با مرام هستن . کیسانی که می تونی روشون حساب کنی و بدونی که اگه کمک خواستی می تونی ازشون کمک   بخوای .

یادداشت دوم:                                                                                                                                                  و اما کاری که تو کردی . از دستت دلگیر نیستم . نه ناراحت هم نیستم .   شاید من هم اگه جای تو بودم همین کار رو می کردم . گفتم هر کاری لازم باشه می کنم اما خودت خوب می دونی که همیشه یه فیلتری هست که تصمیماتم رو ازش عبور   می دم . 

غم

چشم هامو عمل کردم . حوصله ام سر رفته . این دو سه روزه همش توی خونه بودم . چشم هام به نور حساس شده .

ولی یه خوبی داشت آدم تو این مواقغ می تونه آدم های با مغرفت رو از بی مغرفت تشخیص بده .

دلم خیلی تنگ شده . دلم یه جورایی گرفته . خسته شدم  . هر چه باداباد .

آن روزها وقتی که من بچه بودم                    غم بود                          اما کم بود  ..... 

فردا دارم می رم چشمام رو عمل کنم . خودمونیم بگی نگی یه کمی می ترسم اما خوب امید به خدا .

راستی امروز واسه مامان رفتم با دکتر حرف زدم . باید یه جوری راضیش کنم باهام بیاد.

هیچ چیز و هیچ کسِ دیگر در این جهان نیست که شایسته ی
آن باشد دختری ناخن پایش را بخاطر او عریان کند....................

برهنگی بیماری عصر ماست،من پیرمردم و شاید که حرف های خنده آور
می زنم اما به گمان من تن عریان تو،باید مال کسی باشد که روح عریانش را دوست می داری .


                                                                                                                                     نامه چارلی به دخترش

خسته ام

خسته ام و نگران. خسته از خودم و نگران برای تو .

می دونم که خیلی ناراحت و به هم ریخته ای به خاطر همینه که نمی خوام ناراحتت کنم .

اگه می بینی دیگه برات درد دل نمی کنم مال اینه که نمی خوام حرص بخوری .

تنهات می ذارم تا حداقل حضور من و وجود من باعث آزارت نباشه .

مواظب خودت باش داداش گلم . تو رو خدا مراقب خودت باش .

دلم گرفته خسته شدم از بس ادای آدم های قوی رو در آوردم .

 دلم از دست حرکات اطرافیانم به درد اومده .

خدایا کمکم کن . نذار کم بیارم

به نام خدا

این رو امروز بچه ها فزستاده بودن :

به قول یه عزیزی آدم باید به خاطر عشقش از دنیاش بگذره اما تو که دنیای منی چطور ازت بگذرم